Unia celna z Türkiye obowiązuje od 1995 r. i opiera się na układzie z Ankary z 1963 r. i protokole dodatkowym do niego (1970 r.). Przewiduje się w nim: swobodny przepływ między dwoma częściami unii celnej towarów, które zostały w całości wyprodukowane lub dopuszczone do swobodnego obrotu po ich przywozie z państw trzecich w

Belgia, Holandia, Luxemburg, Francja, Dania, Norwegia znalazły się pod okupacją niemiecką w roku 1940 gdy Wehrmacht odniósł największy sukces pobijając je w bardzo szybkim czasie. Zaczynając od Holandii, wojska tego kraju stawiały zacięty opór wojskom niemieckim co zaskakiwało wojska niemieckie i samych nazistów. Opór Holendrów został przełamany w wyniku bombardowania największego portu holenderskiego Rotterdamu. Przyspieszyło to kapitulację armii holenderskiej lecz nie rządu holenderskiego. Rząd i królowa Wilhelmina w raz z rodziną postanowiła schronić się na wyspach brytyjskich i kontynuować opór wobec okupantów niemieckich. W przemówieniach radiowych wzywała naród do walki. Holendrzy pomimo klęski zaczęli tworzyć ruch oporu. Sam Hitler uznał holenderską królową za jedną z najniebezpieczniejszych osób w Europie. Wszelkie jednak próby likwidacji królowej spełzały na niczym. Okupowana Holandia miała się stać według zamierzeń nazistów częścią III Rzeszy. W działaniach zmierzających do tego celu władze okupacyjne miał wspomagać Holenderski Ruch Narodowosocjalistyczny. Rozpoczęły się prześladowania żydów oraz ich deportację do obozów zagłady. Następowało to oczywiście po dokonaniu grabieży majątków żydowskich. Holenderscy Żydzi byli bardzo zamożni zajmowali się bowiem obróbką diamentów, posiadali cenne zbiory sztuki które bardzo interesowały nazistowskich dygnitarzy. Żydzi zostali zmuszeni do życia w ukryciu czego najlepszym przykładem jest chociażby los Anny Frank. Przemysł Holenderski został przyporządkowany przemysłowi III Rzeszy. Na czele administracji cywilnej Hitler postawił zasłużonego dla reżimu nazistowskiego polityka Arthura Seyssa Inquarta, który sprawdził się na terytoriach austriackich, przyłączonych do III Rzeszy w 1938 roku. Teraz miał spacyfikować Holandię. Kilka tysięcy Holendrów zgłosiło się do SS, utworzono nawet Narodowosocjalistyczny Legion Holenderski walczący u boku III Rzeszy w wojnie ze Związkiem Radzieckim. Nie zmienia to faktu, że wielu Holendrów zapłaciło często najwyższą cenę za działalność ruchu oporu. Gdy III Rzesza zaczęła ponosić klęski na froncie wschodnim i zachodnim Holendrzy postanowili pomóc aliantom. Operacja Market Garden okazać się miała klęską aliantów jednak pokazywała że naród holenderski potrafi podjąć walkę, wielu Holendrów pomagało w opiece nad rannymi spadochroniarzami, a niekiedy sami chwytali za broń Odpowiedzią władz niemieckich było wprowadzenie stanu wyjątkowego na terenie okupowanej części Holandii , co zaowocowało falą głodu na tych terenach. Holendrzy mieli okazywać jeszcze przez długie lata wdzięczność żołnierzom polskim próbującym pomóc Holendrom w ich drodze do niepodległości. Holandia została wyzwolona dopiero w maju 1945 roku gdy wojska niemieckie postanowiły w obliczu katastrofalnej sytuacji militarnej skapitulować przed wojskami alianckimi. Arthur Seyss Inquart został schwytany przez żołnierzy Kanadyjskich w połowie maja 1945 roku. Osądzony w Norymberdze i stracony przez powieszenie. Okupacja Niemiecka pozostawiła jednak trwały ślad w społeczeństwie holenderskim do dziś. W latach 80- tych i 90- tych zdarzały się ataki na kibiców niemieckich drużyn piłkarskich. Gdy tylko autobus z niemieckimi kibicami bądź piłkarzami jechał w stronę stadionu był obrzucany kamieniami. Do dzisiaj Holendrzy choć znają język niemiecki nie chcą mówić w tym języku. Prędzej można porozumieć się po angielsku niż po niemiecku. Belgowie pamiętając o tym co spotkało ich kraj i społeczeństwo podczas I wojny światowej postanowili zainwestować w system fortyfikacji. Społeczeństwo belgijskie stało się nieufne nawet wobec państw dawnej Ententy. Belgijski plan obrony zakładał że wojska alianckie zostaną wpuszczone na tereny Belgi tylko gdy wojska niemieckie znajdą się w rejonie Brukseli. Belgowie mieli nadzieje że tereny ufortyfikowane uchronią ich kraj przed wojskami niemieckimi. Armia Belgijska mogła się poszczycić Twierdzą Eben-Emael z potężnymi schronami i artylerią. Z załogą składającą się z 800 żołnierzy. Słabością miał się okazać brak obrony przeciwlotniczej. Belgowie nie przewidzieli jeszcze jednej ważnej rzeczy. Świat zmienił się od roku 1918 armie państw świata miały czołgi , samoloty. W armii belgijskiej było niewiele czołgów samolotów. Gdy w maju 1940 roku armie niemieckie przetoczyły się przez Holandię Belgia poczuła się zagrożona nie chciała jednak wpuszczać na swoje terytorium wojsk francuskich i brytyjskich. Wciąż uważano że Eben-Emael powstrzyma wojska niemieckie na tak długo że możliwe będzie ściągnięcie wojska belgijskiego i odrzucenie wroga. Twierdza Eben-Emael padnie jednak w wyniku akcji 80 spadochroniarzy niemieckich wyposażonych w ładunki wybuchowe. 800 żołnierzy poddało się bez większych walk wojskom niemieckim w ciągu kilku godzin walk!. Droga do Brukseli oraz do Francji staje otworem. W tedy dopiero rząd Belgijski decyduje się na pomoc Francji. Granicę przekracza jedna francuska dywizja ! z niepełnymi stanami dywizyjnymi. Rząd Belgijski ucieka do Francji inaczej postępuje król Leopold III, woli mimo nalegań rządu pozostać wśród żołnierzy. Wkrótce zostanie aresztowany w areszcie domowym przez żołnierzy niemieckich. Król będzie się starał unikać inicjatyw politycznych. W listopadzie spotyka się z Hitlerem w Berchtersgarden, w górskiej rezydencji Hitlera. To spotkanie będzie traktowane na równi ze zdradą przez emigrację belgijską. Oczywiście nikt nie chce pamiętać o tym że dzięki mediacji króla zostaje wypuszczonych z obozów jenieckich ponad 50 tysięcy belgijskich żołnierzy, do tego jeszcze zostanie polepszona sytuacja materialna Belgów. Król pozostanie jednak jeńcem aż do roku tym samym czasie Belgia zostaje podporządkowana administracji niemieckiej. Zaczyna działać belgijski ruch nazistowski z Leonem Degrelle na czele. To o nim Hitler miał powiedzieć, że "gdyby miał syna to chciałby by swym fanatycznym oddaniem przypominał Dergle". Walonowie oraz Flamandowie, którzy wierzą ślepo w nazizm zaciągają się na ochotnika do Wehrmachtu, SS. Zostaje utworzone belgijskie SS z Degrelle na czele. Powstaje Legion SS Wallonien, walczący z niezwykłym fanatyzmem na froncie wschodnim. Ruch oporu istnieje jednak jest słaby. W roku 1944 ziemie belgijskie zostają wyzwolone z rąk niemieckich. Nie dojdzie jednak pełnego osądzenia nazistowskich zbrodniarzy belgijskich. Leon Degrelle ucieknie do Hiszpanii gdzie umrze w roku 1994. Nigdy nie stanął przed sądem i nie odpowiedział za swoje czyny. Do dziś w Belgii żyje wielu dawnych belgijskich nazistów członków SS, których spotkały nie wielkie kary. W zeszłym roku doszło do protestów dawnych belgijskich SS manów służących w Waffen SS. Domagali się rent ze strony państwa niemieckiego. Zapominając, że wojska SS zostały uznane za organizację przestępczą. Luxemburg- Te niewielkie państwo otoczone przez Niemcy Francję i Belgię szybko wpadło w roku 1940 w ręce III Rzeszy. Nie wielka armia luxeburska nie była w stanie stawić długiego oporu wojskom niemieckim ale tak jak armia holenderska stawiła symboliczny opór. Wielka księżna Charlotta nie miała zamiaru postępować tak jak Leopold III w Belgii. Wybrała emigrację i walkę razem z rządem, przeciwko okupantom. Co dziennie od roku 1940 do 1945 przemawia przez BBC do swoich poddanych i zachęca do tworzenia ruchu oporu. Luxemburczycy pozostaną wierni tym wezwaniom. W każde urodziny królowej, po każdej pacyfikacji strajków, prześladowaniu żydów mury stolicy Luxemburga jak i miast pokrywają się portretami władczyni. Członkowie ruchu oporu giną z okrzykami na cześć władczyni. Naziści przejmują administrację, na której czele staje Gustav Simon nazista znany ze swojej brutalności i ślepego oddania Hitlerowi. To on wydaje wyrok śmierci na rodzinę książęcą i wyznacza nagrodę za informacje o pobycie księżnej Charlotty. Luxemburg pozostanie do połowy kwietnia 1945 pod władzą nazistów, gdy zostanie wyzwolony przez wojska amerykańskie. Również w roku 1940 Dania i Norwegia w wyniku Niemieckiej Ofensywy nazwanej Weserűbing dostają się pod panowanie niemieckie. Walki skromnych sił duńskich trwały dwa dni. Dania stała się protektoratem III Rzeszy, mógł działać parlament . Król nie uciekł za granicę. Nie oznaczało to, że sprzyjał Niemcom. Sprzyjał powstaniu ruchu oporu, a jego pałac w Sorgenfri był jedną z siedzib ruchu. Następca tronu uciekł do Wielkiej Brytanii gdzie zaczął tworzyć ruch oporu. Sam król jednak nie rezygnował z prostego trybu życia podczas okupacji, codziennych spacerów bez eskorty po ulicach Kopenhagi, rozmów z poddanymi. Dziwiło to Niemców, którzy nie mogli uwierzyć w to co widzą. W okupowanej Danii Niemcy nie wprowadzili restrykcyjnych przepisów antyżydowskich. Społeczność żydowska nie była liczna liczyła około 3 tyś ludzi, którzy zostali ewakuowani dzięki królowi Danii do Szwecji. Władze niemieckie nigdy nie wymagały wprowadzenia na tych terenach noszenia żółtej gwiazdy Dawida. Duńscy naziści będą jednak w stanie wstępować do formacji SS. Jak się szacuje co najmniej 12 tyś Duńczyków znalazło się w tej formacji. Dania zostaje wykorzystana jako baza dla niemieckich okrętów podwodnych oraz samolotów. Zostanie wyzwolona dopiero w roku 1945, gdy na te tereny wkroczą Brytyjczycy. Norwegia- znalazła się w roku 1940 pod okupacją wojsk hitlerowskich. Walki trwały jednak dłużej niż w Danii. Niemcy ponieśli znaczne straty wojskowe zwłaszcza jeśli chodzi o flotę. Najwyższa władza spoczywała w rękach komisarza Rzeszy Terbovena. Istniała Norweska Partia Faszystowska kierowana przez Widkuna Quislinga, który został postawiony na czele pro- nazistowskiego rządu Norweskiego, w praktyce jednak najwięcej do powiedzenia miał komisarz Rzeszy Josef Terboven. Król i rząd udali się na emigrację. Norwegowie nie złożyli broni. Choć dość sporo Norwegów znalazło się w SS to jednak byli i tacy, którzy walczyli i to dość skutecznie z okupantem. Norwegię wykorzystywano jako bazę dla niemieckiej floty, jako miejsce produkcji ciężkiej wody tak potrzebnej dla niemieckich prac nad bronią jądrową. To w portach norweskich bazował największy niemiecki Pancernik Tyrpitz. Norwegia była bardzo ważną bazą surowcową gdzie były składowane surowce sprowadzane ze Szwecjii. Tak samo jak Dania Norwegia będzie wyzwolona w roku 1945, Niemcy poddali się wojskom brytyjskim. Rozpoczęły się procesy kolaborantów wśród nich Vidkuna Quislinga skazanego na śmierć. dodaj komentarz »

OPIS Bogato ilustrowana popularna monografia niemieckiego blitzkriegu, który zakończył się bardzo szybkim opanowaniem Francji, Holandii, Belgii i Luksemburga. Francuska koncepcja strategii obronnej, której ucieleśnieniem stała się rozbudowana Linia Maginota, okazała się zgubna i nieprzystająca do niemieckiej idei zadawania szybkich ciosów przy współdziałaniu wszystkich rodzajów broni, zwłaszcza lotnictwa, oraz dominacji na polu walki jednostek pancernych. Autorzy przedstawiają działania zbrojne zakończone ewakuacją z Dunkierki brytyjskich sił ekspedycyjnych. Książka zawiera historię tej kampanii, najważniejsze bitwy i potyczki, uzbrojenie i wyposażenie obu stron (także poniesione przez nie straty) - a także jej następstwa dla Europy, która po podpisaniu aktów kapitulacji znalazła się w znacznej części pod nazistowską dominacją.

zawarcie unii celnej przez belgię holandię i luksemburg