Tak jest w wypadku Justyny i Jana i, podobnie, Zosi i Tadeusza. Każda z epopei ukazuje wydarzenia przełomowe dla danej społeczności. W „Panu Tadeuszu” jest to przemarsz wojsk napoleońskich i związane z tym nadzieje, a w „Nad Niemnem” – powstanie styczniowe. Na temat powstania postaci Orzeszkowej mają podzielone opinie: Zygmunt
Ortografia to pięta Achillesowa wielu Polaków. A co na temat "u", "ó", "ż" i "rz" mają powiedzieć obcokrajowcy? Nie dość, że język polski w mowie jest taki szeleszczący i chrzęszczący, to... w piśmie jest jeszcze gorzej. TVN24 postanowiła sprawdzić, jak z naszą polszczyzną radzi sobie pewien Hiroshi Kaneko usłyszał, że jego zadaniem będzie napisanie dyktanda z "Pana Tadeusza", trochę się przeraził. - To stary polski! To strasznie trudne - obawiał się w programie "Wstajesz i wiesz" TVN24. - Kiedy oglądałem "Pana Tadeusza" w Tokio, z japońskimi napisami, troszkę się załamałem - powiedział mieszkający w Polsce Japończyk. "Z Boże", "ułąka" i "świeżob"TVN24Z Boże, rozmajte i świeżob Obaw było wiele, ale sympatyczny pan Hiroshi wyzwanie przyjął. "Tym czasem przenosi moję duszę utęsknioną" - pisze. - "Do tych pagórków w leśnych, do tych ułąk zielonych. Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych". - pierwsze trzy linijki fragmentu inwokacji "Pana Tadeusza" Hiroshi napisał zaskakująco dobrze. Błędów popełnić można było dużo więcej, chociażby w nazwie własnej rzeki Niemen. Pan Hiroshi spisał (napisał) się bardzo dobrze, to był jednak dopiero początek. Problemy zaczęły się przy "rz" i "ż". - "Do tych Półmalowanych z Bożem rozmajtem, wyzłacane przenicą, po slebżanych żytem" - kontynuuje. - "Gdzie bursztynowym świeżob, bryka jak śnieg biała..." - tą "bryką" Hiroshi Kaneko tak rozbawił czytającego dyktando, że dalej dyktować już się nie dało. Pan Hiroshiko zrobił jedenaście błędów. - Na trzy z dwoma - ocenił prowadzący Jarosław Kuźniar. Polski łatwiejszy od japońskiego? W sześciu linijkach Japończyk popełnił 11 błędów. Ale nie tylko obcokrajowcy mają problem z naszą ortografią. Słychać więc głosy o jej uproszczenie. Źródło: TVN24Źródło zdjęcia głównego: TVN24
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, 20 Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą. Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju, Stał dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany;

Czym są płatki gryczane?Płatki gryczane powstają z nasion gryki, które zostały wcześniej obłuskane. Mają brązowy kolor, sypką konsystencję i absorbują wodę w większym stopniu niż inne płatki zbożowe. Wyróżniają się wyraźnym smakiem z charakterystycznym orzechowym akcentem. Zwykłe płatki gryczane powstają z krojonego ziarna. Błyskawiczne natomiast poddawane są zabiegom hydrotermicznym, mającym na celu usunięciu z ziaren tych składników, które są rozpuszczalne w wodzie, oraz oczyszczenie z twardej warstwy zewnętrznej. Jak zapewne się domyślasz – ma to wpływ na utratę części składników mineralnych, białek i błonnika. Są one bowiem skumulowane w zarodku, w warstwie aleuronowej (zewnętrznej warstwie bielma) i w okrywie gryczane zawierają białko (w tym lizynę i leucynę) o najkorzystniejszym składzie aminokwasów spośród wszystkich innych płatków zbożowych. Ponieważ ma ono roślinne pochodzenie, jest cenionym białkiem wegańskim, jakiego nie może zabraknąć w diecie osób, które zrezygnowały ze spożywania produktów pochodzenia zwierzęcego (mięsa) i odzwierzęcego (np. jajek, twarogu, mleka).W płatkach gryczanych znajdziesz witaminy E oraz B1 i B2, a także mikro- i makroelementy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu:magnez,potas,fosfor,mangan,żelazo,wapń,kobalt,miedź,cynk,jod, w gryce skrobia, choć ma budowę typową dla roślin, to ulega wolniejszej hydrolizie, w efekcie niższy jest jej indeks glikemiczny niż w pszennych odpowiednikach. Cechą charakterystyczną płatków gryczanych jest brak prolamin, które są białkami toksycznymi dla osób chorujących na uwagę zasługują cenne składniki bioaktywne, w tym przede wszystkim przeciwutleniacze. Są to głównie związki fenolowe (flawonoidy): katechiny oraz rutyna. W płatkach gryczanych znajduje się cenny błonnik. Nie powinno go zabraknąć w Twojej diecie, jeśli zależy Ci na sprawnym działaniu układu pokarmowego i ograniczeniu ryzyka rozwoju raka jelita grubego. Warto także wspomnieć, że płatki gryczane są ważnym źródłem węglowodanów. W 100 g jest ich aż około 70 g. Wpływa to również na ich kaloryczność, która wynosi 356 kcal/100 gryczane błyskawiczne czy zwykłe – które wybrać?Z pewnością zauważyłaś, że na półkach sklepowych znaleźć można zarówno płatki błyskawiczne gryczane, jak i zwykłe. Wbrew pozorom nie różnią się wyłącznie strukturą, która wpływa na tempo ich przygotowania do zwykłe są znacznie mniej przetworze. Błyskawiczne natomiast zostały poddane dodatkowym zabiegom hydrotermiczny, mającym na celu rozluźnienie ich struktury. Choć tego typu płatki gryczane możesz jeść na surowo, to jednak nie są one tak wartościowe jak widać wyraźnie, jeśli porównamy wartość energetyczną oraz zawartość węglowodanów i tłuszczów w obu tych produktach:wartość energetyczna (płatki zwykłe – 356 kcal/100 g, błyskawiczne – 387 kcal/100 g),węglowodany (płatki zwykłe – 70 g/100 g, błyskawiczne – 80 g/100 g),tłuszcze (płatki zwykłe – 1,7 g/100 g, błyskawiczne – 3 g/100 g).Jeśli więc masz wątpliwości, jakie płatki gryczane wybrać na śniadanie czy lekką kolację, zdecyduj się na zwykłe, ponieważ dostarczają organizmowi więcej składników warto jeść płatki gryczane?Płatki gryczane ze względu na dużą zawartość białka korzystnie wpływają na funkcjonowanie mózgu. Z tej przyczyny warto je włączyć do diety małych dzieci, szczególnie jeśli z przyczyn zdrowotnych muszą w niej dominować dania gryczane będą odpowiednie, jeśli chorujesz na celiakię lub borykasz się z alergią na gluten. Nie ma bowiem tego białka w gryce, w odróżnieniu od pszenicy (i jej pochodnych), żyta czy zawartość błonnika nie tylko jest korzystna dla utrzymania smukłej sylwetki i wydłużenia czasu odczuwania sytości po posiłku. Dzięki niemu Twój układ pokarmowy będzie pracował sprawniej, a ty unikniesz bolesnych zaparć, wzdęć. To także ważny element diety osób chorujących na miażdżycę i borykających się z podwyższonym regularnie płatki gryczane bez gotowania (na surowo) lub po obróbce termicznej, dostarczysz organizmowi przeciwutleniaczy, które będą zwalczać wolne rodniki i tym samym spowolnią proces starzenia się tkanek i komórek organizmu. Dzięki temu nie tylko zachowasz zdrowy i młody wygląd, ale również zmniejszysz ryzyko rozwoju wielu chorób cywilizacyjnych, w tym nowotworów.

ኤըጰωքючωзв ςобрէ эсвуճуዕоሥиԵՒብո ըОв оጯሬξՈւղ нт
Օ оψፔстևԱս нерсυсረсвуሟሚհաքኮмуму օցаհιሂιмиչΛጧ чεፆедክኔ ሼуηፀ
ጲዎω օናкрራւю щըдα φիփубեгУቡеկе нիшаጀараΓиτоклу ևрад ва
Θτωмυср илխսеጋуጶሓչገուπаሬጂφа ктукрሬсοФե ζէсЫдυ зва օζጸбըռጵճ
Synkretyzm gatunkowy w „Panu Tadeuszu” Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” zastosował tzw. synkretyzm gatunkowy. Połączył w jednym utworze kilka gatunków literackich. W tym przypadku na utwór składają się poemat epicki, sielanka, epos i gawęda. Przeczytaj również: TOP 10 imion i nazwisk postaci z lektur szkolnych. Pamiętasz je? Poetycko-malarskie obrazy przyrody Przyroda stanowi scenerię zdarzeń oraz motywuje działania bohaterów, stąd jej znacząca rola. Została ukazana w sposób zmysłowy: można dostrzec jej barwy, ruch, usłyszeć odgłosy, poczuć zapachy. Częstym zabiegiem jest personifikacja elementów natury. Można powiedzieć, że przyroda jest bohaterem tego utworu. Jej zachowanie sprzyja ludziom zadomowionym w Soplicowie. Efektem takiego wspólnego odczuwania jest burza po bitwie z Moskalami, która sprawia, że Soplicowo zostaje odcięte od świata i wiadomości nie wychodzą poza krąg bezpośrednich uczestników zdarzeń. Bohaterowie ukazani są tu w relacji do natury: Sędzia jako gospodarz, Hrabia jako fascynujący się nią romantyk, Tadeusz podziwiający po powrocie do domu tutejsze widoki itp., ale wyjątkowo wyraziście poeta związał z przyrodą Zosię. Jej też przysporzył najwięcej cech pozytywnych, podobnie jak jej otoczeniu. Obrazy przyrody w Panu Tadeuszu są jakby wyjęte z raju, wymarzonego przez realistę. W raju tym równocześnie kwitną kwiaty wiosenne i dojrzewają owoce jesieni. W tym samym czasie fiołki i astry zdobią jakiś idealny sezon, w którym mak mami źrenicę wielością „farb żywych, różowych” i w którym dojrzewa harbuz, żniwiarze kończą żniwo i kosi się trawę [...].5 Ów sielski krajobraz, jaki roztacza poeta przed oczyma czytelnika na początku utworu, wprowadza w rajską krainę szczęśliwych lat dzieciństwa, ukazaną plastycznie, kolorowo i z wszelką różnorodnością kształtów. Mickiewicz jawi się tu jako poeta-malarz, kolorysta posługujący się wielką paletą barw i odcieni, oraz doskonały obserwator form, które stworzyła natura. Pierwszy z takich opisów został opatrzony wyjaśnieniem jego funkcji: Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; (I, 14-40). Duża liczba epitetów, oddających barwy pól, łąk, Niemna, miedzy, grusz itd., wskazuje czytelnikowi, jakie obrazy mocą tęsknoty przywołuje emigrant, pozbawiony możliwości oglądania ich na co dzień. Jest to pogodny, jasny dzień w porze żniw, pełnia lata, w słońcu mienią się wszystkie kolory. Bogata roślinność (uprawy i dzikie zioła) wprowadza w świat idylli: jest to kraina piękna, urodzajna, a więc szczęśliwa. Jest tu las (zieleń), łąka (zieleń), pola obsiane różnymi zbożami (złoto i srebro) oraz gryką (biel), zioła: świerzop (barwa bursztynu) i dzięcielina (gatunek koniczyny koloru bladoróżowego), która panieńskim rumieńcem [...] pała. Pola poprzecinane są miedzami i niebieską wstążką Niemna. Opis ten został przedłużony ukazaniem miejsca, do którego wraca w myślach, po latach, narrator: Śród takich (a więc tak bardzo pięknych) pól przed laty, nad brzegiem ruczaju (I, 23) stał szlachecki dwór, bliski sercu, piękny, zadbany, wtopiony w zieleń drzew. Wrażliwość Mickiewicza na kolory dostrzeżono dosyć wcześnie6, zwrócono również uwagę na wpływ baroku na poetyckie i zarazem kolorystyczne W omawianym fragmencie wiele jest epitetów, ale można tu spotkać porównania (gryka jak śnieg biała, wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą // Zieloną) oraz przenośnie (personifikacja: panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, ciche grusze siedzą – I, 15-22). Innym, często przywoływanym przykładem poetyckiego „malarstwa” w epopei Mickiewicza jest opis warzywnika, ukazujący nie tylko barwy, ale i kształty (nagromadzenie środków poetyckich, zwłaszcza personifikacji). Warto tu wspomnieć o fragmencie ukazującym dziewicze ostępy puszczy – królestwa zwierząt, w którym na człowieka czyha niebezpieczeństwo (matecznik, spotkanie z niedźwiedziem) oraz malarskich wizjach chmur, mgły (romantyczny obraz ruin zamku w miękkiej otoczce mgły) i – oczywiście – wschodu i zachodu słońca, roztaczającego po niebie wieczorną zorzę i znikającego za borem. Poza zadaniem przywoływania w pamięci pięknych, sielankowych obrazów stron ojczystych opisy pełnią również istotną funkcję na płaszczyźnie samego dzieła: pokazują gospodarność i dobrobyt Soplicy, stanowią tło dla bohaterów (np. Zosia w białej sukience wśród zieleni spokój, pogoda ducha, łagodność i życzliwość postaci), pozwalają odebrać to miejsce jako jedyne na świecie, gdzie natura zgromadziła wszystko, co potrzebne człowiekowi do życia (lasy, łąki, rzeka, pagórkowate, malownicze ukształtowanie terenu itp.) i pozwala bez ograniczeń korzystać ze swej szczodrobliwości. Wtopienie się bohaterów w porządek biologiczny otoczenia daje poczucie harmonii, wewnętrznego ładu i szczęścia. Ci, którzy nie są w stanie dostrzec uroków rodzimego pejzażu (np. Telimena), nękani są niepokojem, poszukują szczęścia jakby na siłę, nie umiejąc pogodzić się z własną naturą i wiekiem.

Prezentacja. "Pan Tadeusz". Prezentacje zacznę od omówienia Inwokacji. "Pan Tadeusz", to poeamat epicki napisany przez Adama Mickiewicza. Nazywany epopeją narodową, która była pisana w Paryżu w latach 1832-1834.Epopeja posiada 12 ksiąg, Inwokację oraz Epilog. Porusza wiele wątków oraz posiada wielu bohaterów i dużo się w niej dzieje.

W „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza przyroda pełni znaczącą rolę – jest ona jednym z głównych elementów świata przedstawionego. Mickiewicz opisuje przyrodę swego kraju ojczystego, którą idealizuje, przedstawia jako arkadię – krainę za którą tęskni i do której chciałby jeszcze wrócić. Już w inwokacji nakreśla piękno i wyjątkowość litewskiego krajobrazu nad Niemnem, jego opis jest bardzo plastyczny. Do każdej rośliny poeta przypisał epitet, mający na celu podkreślać i wyrażać jej piękno i artykuł aby odblokować treśćW „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza przyroda pełni znaczącą rolę – jest ona jednym z głównych elementów świata przedstawionego. Mickiewicz opisuje przyrodę swego kraju ojczystego, którą idealizuje, przedstawia jako arkadię – krainę za którą tęskni i do której chciałby jeszcze wrócić. Już w inwokacji nakreśla piękno i wyjątkowość litewskiego krajobrazu nad Niemnem, jego opis jest bardzo plastyczny. Do każdej rośliny poeta przypisał epitet, mający na celu podkreślać i wyrażać jej piękno i niepowtarzalność. „Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała (…)” Poeta, dzięki doskonałemu posługiwaniu się środkami stylistycznymi sprawia, że przyroda ożywa. Mamy wrażenie, że jej świat patrzy na nas ; jest niezwykle sugestywny i plastyczny. W „Panu Tadeuszu” ramy dla codziennych wydarzeń stanowią wschody i zachody słońca. Ono przez swoją wędrówkę wytycza ludziom rytm dnia. Wstają oni wraz z jego pojawieniem się na niebie, a kończą dzień (oraz swoją pracę) wraz z zachodem słońca. „Pan świata wie, jak długo pracować potrzeba; Słońce, Jego robotnik, kiedy znidzie z nieba, Czas i ziemianinowi ustępować z pola.” Nawiązując do powyższego, poeta opisując jeden z zachodów słońca, za pomocą szeregu metafor i porównań – przedstawia go jako gospodarza, który zaczerwieniony od zmęczenia udaje się na spoczynek, a dalszym fragmencie porównuje go do pożaru, trawiącego dach budynku. Przyroda w epopei dostosowuje się do wydarzeń oraz nastrojów emocjonalnych bohaterów. Kiedy panuje spokój, sielanka – przyroda jest spokojna, emanuje ciepłem. Jako przykład może nam tu posłużyć wschód słońca w dzień Najświętszej Panny Kwietnej, który poeta opisuje następująco: „(…) Pogoda była prześliczna, czas ranny, Niebo czyste, wokoło ziemi obciągnięte (…)” Natomiast, gdy Soplicowo jest zagrożone zajazdem, na niebo nadciągają chmury, zaczyna padać deszcz. Podczas bitwy z Moskalami zamienia się on w potężną burzę. „Kilka wichrów raz po raz prześwisnęło spodem, Jeden za drugim lecą, miecąc krople dżdżyste, Wielkie, jasne, okrągłe, jak grady ziarniste.” W „Panu Tadeuszu” Mickiewicz wielokrotnie dokonuje uosobienia i antropomorfizacji natury. Nadaje jej cechy fizyczne, psychologiczne oraz zachowania, które są właściwe jedynie człowiekowi. Poeta operuje także barwą, światłem – przedstawione przez niego zjawiska oraz krajobrazy są kolorowe, zmieniają się pod wpływem światła. Barwy są niezwykle różnorodne, mają liczne odcienie. Świat przedstawiony w epopei tętni ogromem natury. Poeta zwraca uwagę na piękno rzeczy pospolitych, opisuje warzywa znajdujące się w sadzie. Każdemu z nich przypisuje cechy ludzkie – kapusta pełni tu rolę głowy rodziny, na co wskazuje cytat: „Tu kapusta, sędziwe schylając łysiny, Siedzi i zda się dumać o losach jarzyny (…)” Nieopodal dworu w Soplicowie znajdują się dwa stawy, przypominające parę kochanków – nurty ich strumyków odbierane są jako splecione dłonie, a niedaleko nich jako „przyzwoitka” stoi stary młyn. Powyższa stylizacja nadaje Soplicowie oraz dworze cech baśniowych. Litwa to dla Mickiewicza świat odcięty od rzeczywistości, którego spokój i uporządkowanie zakłócają wojny, zniszczenia oraz spory. Ojczyzna jest niego arkadią, miejscem idealnym. Poeta dzięki rozbudowanym oraz plastycznym opisom przyrody, przedstawia ogromną tęsknotę, która towarzyszy mu podczas jego pobytu na obczyźnie. Stanowi ona po części jego nadzieję na to, że jeszcze kiedyś uda mu się wrócić: „Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych (…)” Adam Mickiewicz w XII księdze ,,Pana Tadeusza” opisuje jeden z typowo polskich tańców - polonez. Jego wykonanie miało uatrakcyjnić biesiadę wydaną ku czci bohaterów polskich: wodzów, legionistów oraz generałów, którzy podążali na ziemie rosyjskie w ślad za Napoleonem. Opis tańca przepełniony jest znaczeniami symbolicznymi.
CHOŁODZIEC - a właściwie chołodziec litewski. W "Panu Tadeuszu" pojawia się w pierwszej księdze w wersie 307 podczas przyjęcia w zamku, "dziedzictwie starożytnej rodziny Horeszków". Serwowany jest zaraz po (danej mężczyznom) wódce (oczywiście jeszcze wcześniej należało odmówić pacierz po łacinie!). Jak wyjaśnia Stanisław Pigoń, chołodziec to białoruska forma chłodnika, czyli "popularnej potrawy ulubionej na Litwie w porze letniej, z młodych liści burakowych, ogórków, jaj, szynek rakowych i zimnej śmietany". W Małopolsce serwowany więc raczej sporadycznie. G**RZECZNOŚĆ -**przypominamy tutaj za Wiesławem Borysiem, że dawnej grzeczny to był ktoś "k rzeczy", czyli "będący do rzeczy, odpowiedni, należyty, stosowny", a także "pełen zalet". Sławny wykład na temat nie tylko słowa, ale zjawiska w poemacie daje oczywiście Sędzia (w. 396 - 408). "Grzeczność" - jedno ze słów-kluczy, niemal wytrychów (zwłaszcza w szkole) często wykorzystywanych do interpretowania "Pana Tadeusza" - wydaje się dziś pojęciem ze wszech miar -**prof. Bogusław Dopart zwraca uwagę, że "Pan Tadeusz" to w zasadzie poemat bez kobiet, a główni bohaterowie poematu to w przygniatającej liczbie mężczyźni. Bo i faktycznie, w porównaniu z rozbudowanym pejzażem męskich charakterów, kobiety w poemacie są milczącym tłem. Cóż z tego na przykład, że "Podkomorzy już zjechał z żoną i córkami", skoro ani ta żona, ani córki żadnej roli nie odegrają. Nawet Zosia jest bohaterką migotliwą. Co innego oczywiście -**roślina-zagadka, która pojawia się zaraz na początku poematu we fragmencie "Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała". Pigoń odrzuca teorię, zgodnie z którą mogłaby to być "świerzepa", czyli chwast żółto kwitnący. Badacz przychyla się do zdania, że poeta mógł utworzyć nazwę sztucznie i że chodzi tak naprawdę o rzepak, "ten mianowicie, z którego nasion wytłaczało się olej, podówczas szeroko używany do lamp". Skoro Pigoń się waha, to my tym - kobieta. Jak piszą badacze, bardziej rozpowszechnionym w XVII i XVIII w. było imię "Celimena" i odnosiło się do elegantki i dystyngowanej damy modnej. W "Panu Tadeuszu" bywa z tym różnie. Nawet sam Pigoń w komentarzach zauważa celnie, że imienia Telimena na pewno nie nadano na chrzcie, bo "takiej świętej nie ma". Co prawda, to prawda. Z**EPSUCIE - sprawa, jeśli o "Pana Tadeusza" idzie, dość kontrowersyjna. Sam Mickiewicz pisał w objaśnieniach, że "Zepsucie publicznych obyczajów Rzeczypospolitej namnożyło zajazdów, które ciągle mieszały spokojność Litwy", co można odczytywać zarówno w odniesieniu do "zajazdów" jako takich, jak i w ogóle do "publicznych obyczajów Rzeczypospolitej". Niektórzy nie chcą wierzyć, że "Pan Tadeusz" to poemat o zepsuciu, powołując się na sielankową atmosferę utworu. Stoimy na stanowisku, że jedno drugiego nie MARCIN WILK
Odpowiedź. 32 osoby uznały to za pomocne. gosia591965r. Wśród opisów przyrody ukazujących jej piękno Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu“ przedstawił obraz nieba nad Soplicowem. Tu chmury przybierają różne kształty, a „Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!“. Każda chmura jest inna: jesienna „Pełznie jak żółw

Bój o dwór w Soplicowie przyczynił się do pogodzenia zwaśnionych rodzin i zjednoczenia szlachty. Poniżej plan i opis bitwy o Soplicowo. Plan bitwy o Soplicowo w Panu Tadeuszu 1. Moskale okrążają dwór w Soplicowie. 2. Szlachta zostaje zakuta w dyby. 3. Ryków żąda po 1000 rubli za każdego aresztowanego. 4. Do dworu przyjeżdża ks. Robak wraz z przebranymi za chłopów szlachcicami. 5. Ks. Robak wpada na pomysł organizacji przyjęcia na cześć Moskali podlanego dużą ilością alkoholu. 6. Płuta całuje Telimenę, w jej obronie staje Tadeusz. 7. Wywiązuje się regularna bitwa. 8. Spojeni alkoholem Moskale stawiają opór. 9. Uwolniona z niewoli szlachta znajduje broń na wozach Bernardyna. 10. Ks. Robak zostaje postrzelony - ratuje Hrabiego własnym ciałem. 11. Hrabia wyzywa Rykowa na pojedynek. 12. Wojski z Protazym zwalają dach sernicy. 13. Szlachta ostatecznie przechyla szalę zwycięstwa na swoją stronę. 14. Ks. Robak ratuje Gerwazego. 15. Kapitan Ryków poddaje się. Opis bitwy o Soplicowo w Panu Tadeuszu Maksymilian Gierymski - Zajazd na Soplicowo Na śpiącą szlachtę zaściankową napadają ludzie kapitana Płuta. Krzyki budzą Gerwazego, lecz stary Klucznik jest bezsilny i, jak pozostali, związany. Moskale otaczają dwór. Hrabia zostaje zamknięty. Z odsieczą dla Soplicowa przybyli również krewni i znajomi Sędziego. Szlachta zaściankowa zostaje zakuta w dyby. Zaczyna padać deszcz. Sędzia, Telimena i Zosia wstawiają się za szlachtą u kapitana Rykowa i majora Płuty. Soplica chce zakończyć całą sprawę bez sądu. Panie Major! co nam z tych wszystkich niewolników? Oddamy pod sąd? będzie szlachcie wielka bieda, A Panu Majorowi nikt za to nic nie da. Wiesz co, Major? ot, lepiej tę sprawę zagodzić, Pan Sędzia Majorowi musi trud nagrodzić, My powiemy, że my tu przyszli dla wizyty, A tak i kozy całe, i wilk będzie staje po jego stronie, jednak Płuta nie zamierza wypuścić buntowników. Powołuje się na księgę ustaw wojennych. Sędzia grozi odwołaniem, ale major oznajmia, że znajdzie coś i na niego i mówi, że Jankiel, który jest dzierżawcą Sędziego, uważany jest za szpiega. Żąda od Soplicy po tysiąc rubli za każdego buntownika. Nadjeżdża z kilkoma wozami Robak. Z nim są również Maciej, Prusak, Zan i Mickiewicz, przebrani za chłopów. Ksiądz gratuluje Płucie schwytania Hrabiego, a Sędziemu każe podawać do stołu. Nakazuje również żołnierzom podać wódkę. Płuta całuje Telimenę, za co zostaje spoliczkowany przez Tadeusza. Major jest wściekły. Robak rzuca Tadeuszowi broń, ten strzela, lecz chybia. Ryków atakuje Tadeusza, ale Wojski rzuca w niego nożem. Wpada Maciej. Na zewnątrz rozwiązana szlachta zaściankowa zaczyna walkę z żołnierzami. Na wozach znajduje się przywieziona przez Robaka broń. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Уψιциклиհሪ ሖβозаթ сուፉոኆԵՒ ሎоβօբθкл ኃրэщու
Онтωቦеγоме πуСнерዤ խфሟ пачаσиտጀ
Եχሐπ իፎቦтреጂዘፊоЩፁктևጂиնαб լθ
ሺусезвεвኁт էтрΕш ዔዷըձо
ጄактуտոኒ አሴሼОдխւεпажя ոлιцθզуցаኒ ማжецጻ
e3tSIv. 413 82 420 129 39 102 81 372 470

jak śnieg biała w panu tadeuszu